فانوس تاریکی

فقط واسه تاریکی هایی که تو زندگیمون وجود داره

فانوس تاریکی

فقط واسه تاریکی هایی که تو زندگیمون وجود داره

مستان سلامت می‌کنند
جان را غلامت می‌کنند

مستی ز جامت می‌کنند
مستان سلامت می‌کنند

غوغای روحانی نگر
سیلاب طوفانی نگر
خورشید ربانی نگر
مستان سلامت می‌کنند

آن میر غوغا را بگو
وان شور و سودا را بگو
وان سرو خضرا را بگو
مستان سلامت می‌کنند

ای آرزوی آرزو
این پرده را بردار ازو
من کس نمی‌دانم جز او
مستان سلامت می‌کنند

ای ابر خوش باران بیا
ای مستی یاران بیا
ای شاه طراران بیا
مستان سلامت می‌کنند

مستان سلامت می‌کنند
جان را غلامت می‌کنند
مستی ز جامت می‌کنند
مستان سلامت می‌کنند

منبع:وبلاگ شهر نور

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

دل بی تو به جان آمد وقتست که باز آیی

در آرزوی رویت بنشسته بهر راهی

 صد زاهد و صد عابر سر گشته سودایی

مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد

 کز دست نخواهم شد پایان شکیبایی

ای درد توام درمان در بستر ناکامی

وی یاد توام مونس در گوشه تنهایی

فکر خود و رای خود در امر تو کی کنجد

 فکر است در این وادی خود بینی و خود رایی

در دایره فرمان ما نقطه تسلیمیم

 لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

 گستاخی و پر رویی تاچند کنی ای مرد

بگذار تو از این وادی تن ده به شکیبایی

                      ((مرحوم ملا محسن فیض کاشانی))

منبع:وبلاگ شهر نور

 توضیحاتی در مورد جایگاه حجاب در آئین ایرانیان باستان زرتشت ...


در حالی که در جهان بدحجابی و بی حجابی شیوع پیدا کرده و در اثر همین کار، فساد و بی بندوباری، بسیاری از کشورهای دنیا را فراگرفته، عده ای گمان می کنند که حجاب مخصوص دین مقدس اسلام است، در حالیکه این توهم صحیح نیست. زیرا آنچه به طور خلاصه می توان گفت آن است که: تمام ملل و مردم جهان، زنانشان دارای حجاب بوده اند اگرچه در کیفیت پوشش فرق داشته اند. با کندوکاو در تاریخ ایران باستان و آثار بجای مانده از آن دوران که اغلب مردم شان کیش زرتشت داشتند، چنین بدست می آید که زنان ایران از دیرباز حجاب و اخلاق نیکو و پاکدامنیشان زبانزد همه بوده است و این حقیقت نیز روشن می شود که با ورود اسلام به ایران، حجاب وارد ایران نشده است، بلکه بانوان ایران از قدیم الایام حجاب داشته اند. در تاریخ آمده است که: هنگامی که سه تن از دختران کسری (شاهنشاه ساسانی) را به همراه غنائم فراوان نزد عمر آوردند وی دستور داد با آوازی بلند روی آنان فریاد کشند که پوشش از چهره برگیرند تا مسلمانان آنها را ببینند و خریداران بیشتر با پول زیادتری پیدا شوند. دوشیزگان ایرانی از برهنه کردن صورت خودداری کردند، و یک مشت بر سینة نماینده عمر زدند و آنان را از خود دور ساختند.[1] همچنین در جاهای مختلف شاهنامه سخن از زن نیکوی ایرانی و حجاب او به میان آمده است که از این اشعار استفاده می شود که زنان ایرانی از دیرباز حجاب داشته اند. اکنون به برخی از این اشعار توجه فرمائید: چنین گفت شیرین که ای مهتران جهان گشته و کار دیده سران سه چیز باشد زنان را بهی که باشند زیبای گاه مهی دگر آنکه فرّخ پسر زاید او زشوی خجسته بیفزاید او سه دیگر که بالا و رویش بود به پوشیدگی نیز مُوَیش بود بدانگه من جفت خسرو بُدَم به پوشیدگی در جهان نو بُدَم بگفت این بگشاد چادر زروی همه روی ماه و همه پشت موی مرا از هنر موی بُد در نهان که او را ندیدی کس اندر جهان نمودم همه پشت این جادویی نه از تنبل و مکر و ز بدخویی نه کس سوی من پیش از این دیده بود نه از مهتران نیز شنیده بود[2] سخن تهمینه همسر رستم: به گیتی ز خوبان مرا جفت نیست چون من زیر چرخ کبود اندکیست کس از پرده بیرون ندیدی مرا نه هرگز کسی آواز شنیدی مرا[3]
سخن منیژه: منیژه منم دخت افراسیاب برهنه ندیده رخم آفتاب[4]
ویل دورانت دربارة حجاب زنان ایران می نویسد: در نقشهایی که از ایران باستان برجای مانده هیچ صورت زن دیده نمی شود.[5] این نقشها نشان می دهد که زنان دارای حجاب، مخصوصاً با چادر بوده اند. نویسندة کتاب پوشاک باستانی ایرانیان در این رابطه می نویسد: تاریخ نویسان دربارة پوشاک آن زمان اکثراً به سکوت گذرانده اند .... با این وصف از روی برخی نقوش که از آن زمان به جای مانده، به زنانی از این دوره بر می خوریم که از پهلو بر اسب سوارند، اینان چادری مستطیل بر روی همة لباس خود افکنده اند و در زیر آن یک پیراهن دامن بلند، و زیر این نیز یک پیراهن دیگر بلند تر تا به مچ پا نمایان است.[6] با این حال لباس مذهبی زرتشتیان در حال حاضر نشان دهندة وجود حجاب در دین زرتشت است. زرتشتیان دارای جامه ویژة مذهبی هستند که هر فرد پسر یا دختر، پس از رسیدن به سن پانزده سالگی، باید آن را به تن نماید. بگونه ای که نپوشیدن آن جامة مذهبی باعث ایجاد دیو «در وج ناسو»[7] شمرده است. این لباس «سدره و کُشتی» نام دارد و کیفیت آن، که می تواند پوشش کاملی برای زنان به حساب آید. تمام بدن را می پوشاند. و از نظر زرتشت بر هر یک از مرد و زن واجب است که هنگام انجام مراسم عبادی و نیایش، سر خود را بپوشانند. بنا به گفتة مؤبد «رستم شهرزادی» پوشش زنان باید به گونه ای باشد که هیچ یک از موهای سرزن از سرپوش بیرون نباشد ذرخرده اوستا به طور صریح چنین آمده است:
«
همگان نامی ز تو برگوییم و همگان سر خود را می پوشیم آنگاه به درگاه دادار اهورا مزدا نماز می کنیم»[8] بنابراین حجاب در کیش زرتشت مانند سایر ادیان وجود داشته است و این یک ضرورت اجتماعی است که آیینهای آسمانی به آن توجه کرده اند و مورد تأکید قرار داده اند، هرچند که عده ای از تعالیم دینی خود سرپیچی می کنند و رو به سوی بدحجابی و بی حجابی می آورند.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1.
مسئله حجاب، استاد شهید مطهری.
2.
فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگی، دکتر غلامعلی حداد عادل.
3.
حجاب در ادیان الهی، علی محمدی آشنایی.

--------------------------------------
[1] .
محمدی پناه، اسدالله، بهشت جوانان، چاپ نوزدهم، 1383، ص284، به نقل از کتاب حجاب در اسلام، ص59.
[2] .
شاهنامه فردوسی، انتشارات کتابفروشی فخررازی، 1361، ج4، ص515.
[3] .
شاهنامه فردوسی، داستان سهراب، همان، ج1، ص84.
[4] .
شاهنامه فردوسی، همان، ج2، ص195.
[5] .
ویل دورانت، تاریخ تمدن، سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، چاپ اول، 1365، ج1، ص434.
[6] .
به نقل از بهشت جوانان، همان، ص284.
[7] .
در وج ناسو، نام دیو ناپاکی است که تماس وی برای انسان بسیار خطرناک است و عواقب وخیم دارد و هنگام جداشدن روح از بدن به انسان حمله می کند.

[8] . به نقل از: محمدی آشنایی، علی، حجاب در ادیان، نشر یاقوت، چاپ دوم، 1378، ص135.

منبع:وبلاگ شهر نور

شهرستان نور وجاذبه های آن


شهرستان نور یکی از شهرستانهای استان مازندران ایران است. این شهرستان درمرکز استان واقع شده است و مرکز آن شهر نور است. نور یکی از قدیمی ترین نواحی شهرنشین طبرستان ( مازندران کنونی ) بوده که به گواهی تاریخ ، رستمدار نام داشته است . تمیشه نام پایتخت بخش ساحلی حکومت رویان بوده که بنای کنونی شهر نور بر آن قرار دارد . نام دیگر قدیمی آن که حتی ساکنان کنونی آن نیز گهگاه به جای نور به کار میبرند ، سولده است . نام کنونی نور از رودخانه نور گرفته شده که از کوههای البرز سرچشمه میگیرد و به رود هراز میپیوندد.

 تقسیمات کشوری

این شهرستان دارای سه بخش مرکزی ، بلده و چمستان میباشد . بخش مرکزی شامل شهرهای نور ( مرکز شهرستان ) ، رویان ( علمده )و ایزدشهر می باشد و از روستاهای مهم آن رستم رود ، تاشکوه علیا و سفلی است . بخش چمستان به مرکزیت شهری به همین نام که در فاصله ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی نور ، در مجاورت شهرستان آمل قرار دارد . بخش بلده نیز به مرکزیت شهری قدیمی به همین نام در ۸۵ کیلومتری جنوب شهر نور قرار دارد و پل ارتباطی میان دو جاده مهم هراز و چالوس است .

  • بخش بلده
    • دهستان اوزرود
    • دهستان تتارستاق
    • دهستان شیخ فضل اله نوری

شهرها: بلده

  • بخش چمستان
    • دهستان لاویج
    • دهستان میانرود
    • دهستان ناتل رستاق

شهرها: چمستان

شهرها: نور، رویان و ایزدشهر.

گردشگری

مناطق دیدنی این شهرستان شامل : ۱) پارک جنگلی شهر نور ( مهندس سعیدی ) ۲) سواحل زیبا و پلاژ تفریحی در نور ، رویان و ایزدشهر ۳) قلعه پولاد بلده ۴) خانه نیما یوشیج در یوش بلده ۵) پارک جنگلی و چشمه کشپل چمستان ۶) آبشار آب پری رویان ۷) روستای پیمط ۸) آب گرم و جنگل لاویج ۹) هتل نارنجستان میباشد و همچنین یکی از روستاهای اطراف پارک جنگلی و چشمه کشپل چمستان به نام " سلیا کتی " میباشد .

شهرستان نور با 2675 کیلومتر مربع وسعت حدود 3/11 در صد کل مساحت استان را به خود اختصاص داده است

       شهرستان نور در غرب استان قرار گرفته و واز شمال به دریای خزر از مشرق به شهرستان های آمل و محمود آباد از جنوب به رشته کوههای البرز و شهرستان آمل و استان تهران و از مغرب به شهرستانهای نوشهر و چالوس محدود میشود

این شهرستان دارای 5 شهر (نور،بلده ،رویان،چمستان،ایزدشهر) 3 بخش ( مرکزی،بلده، چمستان) 8دهستان و 226 آبادی است مطابق آخرین آمار حدود 105000 جمعیت که حدود 67 درصد روستایی و بقیه شهری میباشد

 

5/3 درصد جمعیت استان را دارد. نور که تاچند سال قبل سولده نامیده می شد از شهرستان مهم رستمدار و یکی از مراکز ملوک استندار و رستمدار، بخشی    میان رویان و مازندران بوده است. مراکز دیدنی آن عبارتند از :

 قلعه پولاد بلده ، بقعه متبرکه آقا شاه بالو زاهد ، بقعه متبرکه جمشید کیا سلطان، خانه نیما در بلده ، پل خشتی نور و تکیه تاکر...

شهرستان نور به لحاظ توسعه صنعتی و گردشگری شرایط ممتازی در استان پیدا کرده است. محصول غالب کشاورزی منطقه، برنج می باشد

جذابیتهای منطقه 

گستردگی شهرستان نور از ساحل تا ارتفاعات البرز میانی ، وجود تنوع آب و هوایی، رودخانه ها وآبشارهای طبیعی همـراه با آثار تاریخی و باستانی اعتبار ویژه ای به این شهرستـان بخشیده که می توانـد در زمینه برنامه ریزی سفر کاملا" مؤثر باشند.

پارک جنگلی نور : 

درکیلومتر 5 نور به محمودآباد و در شرق نور با مساحت حدود 4000 هکتار از اوایل دهه 50 شمسی مـورد بهره برداری قرار گرفته و از نظر وسعت یکی از بزرگترین پارک های خاور میانه است . انواع گونه های جنگلی مانند افرا ، ممرز ، توسکا ، انجیلی و ... در آن یافت می شود . رستوران مجهز و زیبا ، آلاچیق های متعدد چوبی پارک های بازی کودکان ، مسجد ، زمین های ورزشی از جمله امکاناتی است که آن را به یکی از تفرجگاههای مهم شمال ایران بدل کرده است . در ابتدای ورودی غربی پارک که از جاده اصلی نور محمودآباد جدا می شود ، سردر زیبای سنگی با ویژگی های معماری و پوشش چوبی ساخته شده که دیدنی است .

ساحل دریا : 

طول خط ساحلی در شهر نور حدود 23 کیلومتر می باشد که به دلیل دارا بودن ساحل ماسه ای ،کم عمق ، حرارت مطلوب ، آب با املاح پایین ، ساحل سازی مناسب ، ایجاد طرحهای مناطق شنای امن برای خانمها و آقایان وامکانات رفاهی، هر ساله در فصل تابستان مسافران بی شماری را به خود جذب می کند .

آبشار آب پری : 

برای رسیدن به آبشار آب پری باید فاصله 5 کیلومتری شهر نور تا شهر رویان را پیمود ، یک خیابان در وسط شهر کوچک رویان در حاشیه غربی پل و رودخانه به طرف جنوب از مسیر اصلی نور به نوشهر جدا می شود که پس از ساخت آسفالت 8 کیلومتری در کنار رودخانه ، کوه و دره جنگلی به آبشار آب پری می رسد ، این مسیر به نام گلندرورد و سوردار معروف است . جریان آب در شیب سنگی 60 درجه کوه منظره زیبایی را ایجاد کرده و دانه های سنگی در پایین جاده به طرف دره و وجود درختان جنگلی در سینه کش آن منظره رویایی را پدید آورده است .

شهر بلده : 

شهر بلده مرکز بخش ییلاقی و کوهستانی بلده در 145 کیلومتری شهر نور واقع شده است . مسیر اصلی دسترسی به آن به صورت آسفالته در کیلومتر 45 جاده هراز و محور ارتباطی آمل به تهران در محلی به نام هردورود بوسیله یک پل به طرف غرب از جاده هراز جدا می شود و پس از طی یک مسافت 55 کیلومتری به شهر بلده می رسد. جاده در تمام طول مسیر از آبادی های خوش آب و هوا عبور می کند و در ادامه پس از عبور از بلده و با مسافت 55 کیلومتر در محل پل زنگوله به جاده کندوان وصل می شود . این شهر از لحاظ آب وهوا، مناظر طبیعی ، چشمه ها و آبشار در فصل تابستان پذیرای گردشگران زیادی است .

یوش و زادگاه نیما یوشیج : 

یوش در فاصله 5 کیلومتری غرب بلده و در مسیری است که منتهی به جاده کندوانمی شود. علاوه بر جذابیت های طبیعی، زادگاه نیما یوشیج شاعر معروف و نوپرداز معاصردر آنجا قرار دارد و همواره مورد استقبال ادب دوستان جهان است . خانه نیما که آرامگاه وی نیز می باشد از بناهای متعلق به اواخر دوره صفویه است که با ویژگی های سنتی منطقه کوهستانی نور ساخته شده و با پلان مربع شکل دارای یک حیاط مرکزی و اتاق های متعدد در اطراف حیاط می باشد. عناصر تزئینی آن شامل آجرکاری ، گچ بری ، رنگ کاری ، خراطی ، ارسی های زیبا و آینه کاری است که آثار مهم کشور می باشد .

فیل سنگی : 

در مرکز روستای لاویج قطعه سنگ بزرگی وجود دارد که براثر عوامل و فرسایش طبیعی به شکل فیل نشسته بر زمین خودنمایی می کند که مسافران این روستای خوش آب و هوا از این منظره طبیعی و منحصر به فرد نیز دیدن می کنند . البته بعد از گذر از آب گرم لاویج با حداقل ده دقیقه پیاده روی می توانید از فیل سنگی هم دیدن نمایید.

بقعه آقاشاه بالو زاهد : 

این بقعه در 3کیلومتری شرق چمستان واقع شده است . شهر چمستان در 15 کیلومتری شرق نور قرار دارد و مسیر آسفالته آن از داخل شهر نور آغاز و پس از عبور از مسیری زیبا به چمستان رسیده وپس از طی 15 کیلومتر به شهر چمستان ختم می گردد . بقعه مذکور در ضلع شمالی و مجاور با جاده قرار دارد .

آقا شاه بالو از عرفای اواخر قرن 7 و اوایل قرن 8 هجری قمری و مرشد شیخ حسن جوری چهره اصلی نهضت سربداران خراسان در عهد حکومت مغولان است . بنای آجری با گنبدی مخروطی و تزئینات کاشیکاری بر روی مرقد آقا شیخ بالو زاهد ساخته شده که از آثار مهم تاریخی مازندران به شمار می رود .

آب گرم معدنی لاویج : 

روستای ییلاقی لاویج در25کیلومتری جنوب چمستان در میان دره های جنگلی و زیبای البرز قرار دارد . در کیلومتر 3 چمستان به نور یک مسیر زیبای آسفالته به طرف جنوب از جاده اصلی منشعب می شود که با عبور از پارک جنگلی کشپل به لاویج ختم می شود . آب های گرم لاویج به دلیل خواص بالای درمانی برای دردهای استخوان و مفاصل و بیماری های پوستی همواره گردشگران فراوانی را در تمام فصول سال به خود اختصاص داده است ، امکاناتی مناسب نیز در آن منطقه برای اقامت و استفاده از آب معدنی ایجاد شده است. جاده چمستان به لاویج از پارک کشپل می گذرد و از میان جنگل عبور می کند به همین دلیل فضای دلپذیری را برای گردشگران فراهم می سازد .

پارک جنگلی کشپل : 

در ابتدای جاده آسفالتی لاویج در محور چمستان به آمل قرار دارد ، حاشیه زیبای ساحل رودخانه لاویج رود ، وجود چشمه های پرآب با زلالی ویژه ، امکانات نسبی اقامت و پارک بازی کودکان این پارک را به تفریحگاه مردم منطقه و مسافران غیر بومی تبدیل کرده است .

قلعه پولاد بلده : 

بر روی ارتفاعات شمالی مشرف بر شهر بلده یک قلعه عظیم به چشم می خورد که از معروفترین و بزرگترین قلعه های به جای مانده در شمال ایران است . این قلعه تا اوایل دوره صفویه دایر و مسکونی بوده و مرکز یکی از مقتدرترین قدرتهای محلی آن روز ایران محسوب می شد.

بقعه سلطان احمد بلده : 

در داخل شهر بلده در دامنه کوه واقع شده و دومین بنای مرتفع شهرستان نور است گنبد آن مخروطی و مصالح آن از آجر و روکش گچ می باشد. در حد فاصل گنبد و بدنه نیز نورگیرهایی تعبیه شده و طاق نماهایی نیز اطراف آن را تزیین کرده اند . گنبد از داخل با مرکب سیاه زینت یافته و گچ بری های زیبایی نیز در آن دیده می شود و در دو قسمت آن نقش شیری را کشیده اند که ماری به دور کمر آنها حلقه زده است . کتیبه ای به خط کوفی وجود دارد که دوبار نام حضرت محمد ( ص ) و حضرت علی ( ع ) را نقش کرده اند . کتیبه چوبی روی صندوق نام شیخ احمد نوری و تاریخ 1102 هجری قمری را دارد .

 فاصله نقاط مهم و توریستی منطقه با شهر نور

ازنورتافاصله بر حسب کیلومتر
تهران-جاده کندوان۲۴۰
تهران-جاده هراز۲۲۰
ساری۱۲۰

پارک جنگلی نور

۵
آبشار آب پری۱۱
آبشار حرام او۳۰
سوردار۴۲
قلعه پولاد۱۴۵
بلده۱۴۵
یوش۱۵۲
اوزکلا۱۶۲
پیل۱۷۲
لاویج۴۰
آبگرم معدنی لاویج۴۰
بقعه سلطان احمد۱۴۵
پارک جنگلی کشپل۱۵
سد الیمالات۱۱

 

 

 

 

منبع:وبلاگ شهرنور

تصاویر

عکس - لاویج
عکس - نمای یکی از روستاهای لاویج
عکس - جنگل لاویج
عکس - چشم انداز زیبا از لاویج
ادامه مطلب ...

نگاهی گذرا به وضعیت اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی دهستان لاویج

  نگاهی گذرا به وضعیت اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی دهستان لاویج

 

 دهستان لاویج از توابع شهرستان نور از بخش چمستان می باشد که فاصله آن تا شهرستان  نور 35    کیلومتر است. دهستان لاویج تقریباً به شکل مستطیل نامنظمی می باشد که دور تا دور آن را جنگل های سر سبز و کوه ها فرا گرفته است.

  از تاریخ این آبادی تا دوره اسلامی هیچ نشانه یا اثر مکتوبی در دست نیست اما قدمت تاریخی غیر مکتوب لاویج به دوره ساسانیان وحتی قبل از آن می رسد.  قدیمی ترین اماکن تاریخی دهستان لاویج اماکن مقبره امامزادگان و نوادگان پیامبر است که قدمت آن ها به قرن نهم و دهم هجری می رسد . امام زاده سید فخر الدین در روستای کیاکلا ، امام زاده سید محمد در روستای دیزینکلا ، امام زاده سید حسن در روستای بهبنگ و ذکریا سلطان در محلی به نام شیخ علیکلا از جمله ی این اماکن متبرکه می باشند.

  از آثار تاریخی دیگرمنطقه ، قلعه پی نساء بالای دامنه روستایی به نام دیزینکلا، سنگ واره آهکی نیم تنه مرد آویج واقع در تنگه لاویج، فیل سنگی ووجود گورهای گبری که نقطه تمرکز اصلی این گور ها در تپه های مشرف به روستای کیاکلا واقع در مکانی به نام سر خمن و دیگری بالاترین تپه های داخل مشرف به آبادی در بخش جنوبی آبادی حصلیمه است نام برد.  بر اساس آثار بدست آمده در سال 84، این دهستان دارای 777 خانوار و1 323 نفر جمعیت می باشد که 70 درصداز جمعیت در سن جوانی بین 20 تا 30 سالگی قرار دارند. روستای کیاکلا با 340 خانوار و 1326 نفر پرجمعیت ترین روستا و بعد از آن روستای رئیس کلا با 159 خانوار و 724نفر جمعیت در مرتبه دوم قرار دارد.

  لاویج دارای 15 روستا است که 12 روستای آن دارای سکنه و 3 روستای آن خالی از سکنه می باشد. .روستا های دارای سکنه عبارتند از : 1- کیاکلا ، 2- ملاکلا، 3- ملا محله، 4- خطیب کلا، 5- سادات محله ، 6- رئیس کلا، 7 - کرچی، 8- بهبنگ، 9- دیزینکلا، 10- لاویج تنگه، 11- آغوز کتی ،  12- خورتاب رودبار.

  شرایط طبیعی مناسب و کمبود زمین های هموار و کوهستانی بودن منطقه و وجود مراتع طبیعی سبب شده است که عمده ترین بخش فعالیت اقتصادی در دهستان مبتنی بر دامداری باشد. زمین های کشاورزی به علت توپوگرافی ناهمواری کمتر زیر کشت رفته و اغلب برای چرای دام استفاده می شود. همچنین رویش گیاهان و شکوفه های وحشی در بهار و تابستان این منطقه را برای پرورش زنبور عسل مساعد ساخته به طوری که عسل لاویج ، سوغات اصلی این دیار به شمار می رود.

  با توجه به بررسی های به عمل آمده، ساخت خانواده در دهستان از نوع زن و شوهری یا هسته ای می باشد و خانواده گسترده در آن کمتر دیده می شود. روابط پدر و مادر اگر چه به نظام پدر سالارانه نزدیک است با  این حال مرد به عنوان مدیری اقتصادی و زن به عنوان مدیر داخلی در راهبرد خانواده همکاری دارند، اساس ازداج بیشتر بر تک همسری و ازدواج به دو صورت درون گروهی و برون گروهی دیده می شود. از نظر سطح سواد، تعداد افراد باسواد، 2259 نفر است که 1157 نفر آن مرد و 1102 نفر آن ها زن می باشد. جمعیت دهستان لاویج، مسلمان معتقد به شیعه اثنی عشری می باشد،( بیشترین عامل گسترش اسلام و

 مذهب شیعه، روی آوردن و نیازمند شدن سادات علوی به این منطقه است).

  گویش اهالی به زبان فارسی یا لهجه مازنی است که به مرور زمان تغییراتی در آن ایجاد شده، این دهستان دارای 9 مسجد ، 7 مدرسه ابتدایی، 2 دبیرستان دخترانه و پسرانه، 2 مدرسه راهنمایی پسرانه و دخترانه، 4 خانه بهداشت، 6 نانوایی، 6 حمام و مخابرات، شرکت نفت، خانه بهداشت، کتابخانه و سالن ورزشی یک منظوره است.

 

 

منبع : توکلی , رحیمه , بررسی وضعیت جمعیتی، اقتصادی اجتماعی، فرهنگی و بهداشتی دهستان لاویج ،  دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده علوم اجتماعی، پایان نامه جهت اخذ مدرک کارشناسی مددکاری اجتماعی، سال 1385

   

       

 

منبع: وبلاگ لاویج