شهادت امام سجاد (ع) تسلیت باد!

شهادت بزرگمرد مناجات، سرور سجده کنندگان، امام عابدان و عارفان، بر همه جویندگان راه سبز وصال تسلیت باد!

ای جلوه ی آیات خدا  حضرت سجاد                                     وی قافله سالار سخن خانه ات آباد

شمشیر دعای تو بریده ست سر شرک                                تا بوده چنان بوده و تا هست چنین باد

امام سجاد علیه السلام:

راضى بودن به سخت ترین مقدّرات الهى از عالى ترین مراتب یقین خواهد بود.

(مستدرک الوسائل، 2/413)

ای سرور عابدان عالم!

امشب که شب رحلت توست، به درگاهت می آیم تا بر جوانی ام دعا کنی، تا در لطافت و غلظت و رقت و نورانیت تو شناور شوم و ذوب شوم در زلال نگاهت. در کوچه پس کوچه های جوانی ام، نجوای دعای توست که می جوشد و میل رویش را در تمام وجودم ایجاد می کند.

برای سبز شدن و جوانه زدن، لابه لای صحیفه ات آشیانه می کنم.

بیمار غیر شربت اشک روان نداشت 

بودش هزار درد و توان بیان نداشت

یک آسمان ستاره به ماه رخش ز اشک 

می‌رفت، یک ستاره به هفت آسمان نداشت

صحیفه سبز تو، نجوای انوار تابناکی است که تا بی نهایت، شربت آرام بخش روح عطشناک آدمی است .

دعاهایت را در این فصل سرد، بدرقه راهم کن.

در قالب دعا امامت به پا کنی

با روضه های آب، قیامت به پا کنی

امام سجاد علیه السلام:

با فضیلت ترین مجاهدت‌ها، عفیف نگه داشتن شکم و عورت است

(مشکاة الانوار، ص 157)

زهر نوشید وَ تب کرد محیط جگرش

گُر گرفت از عطش و سوخت همه بال و پرش

خشک شد جُلگه ی لبهاش و با خشکی لب

روضه می خواند به یاد لب خشک پدرش

تسلیت باد سالروز شهادت امامِ لحظه های مناجات سبز صحیفه عشق و عرفان!

این هم از ماهیت نفس نفیس خاک است                 سر آقا به روی دامن خیس خاک است

همه اش سجده شده مثل پدر در گودال                    خاک سجاده و سجاد انیس خاک است

امام سجاد علیه السلام:إِنِّی لَمْ أَذْکُرْ مَصْرَعَ بَنِی فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِی الْعَبْرَةُ لِذَلِک‏ ؛هیچوقت به خاطر نمی‌آورم کشته شدن فرزندان فاطمه را، مگر آنکه گریه در گلوی من می‌گیرد.

(کامل الزیارات، 107)

غم فراق امام کاروان اسرای کربلا، نگین آرامش قلب اهل حرم، بر دلدادگان کوی دوست تسلیت باد!

آن کسی که همه اش گریه ی عاشورا بود

آب می دید به یاد جگر سقا بود

چشمایش همه شب هیأت واویلا داشت

تا نفس داشت فقط گریه کن بابا بود

ای امام عابدان شب زنده دار، غم فراق علقمه و عاشورا، چگونه بر پیکر تب دارت نهیب می زد، آن زمان که در ابتدای اسارتت، زخم های گلگون قدم هایت را به شمارش نشستی؟

داغی نشانده بر جگرت ،  یاد کربلا                           خون می رود ز چشم ترت ، یاد کربلا

زینب ، سکینه ، گریه و طفل رباب و آب                     می آورند در نظرت ، یاد کربلا

با خطبه های بی بدلت زنده کرده ای

در لحظه لحظـه  سفرت ، یاد کربلا

امام سجاد علیه السلام:

تمام خیر انسان در خویشتن داری اوست .

(بحارالانوار، 75/136)

امشب اشک های داغ روی گونه هایم، در کنار تپش های ملتهب قلبم، نظاره گر پرکشیدن سجده دارترین عنصر هستی است. ای امام زمزمه های عاشقانه شب، سفرت پرباران!